De Rechtbank Overijssel heeft in juli 2018 een paar gunstige uitspraken gedaan in zaken van ME-patiënten.1 De Rechtbank stelde enkele ernstig zieke jonge ME-patiënten in het gelijk tegenover het UWV. Zij waren in beroep gegaan tegen het besluit van het UWV dat zij arbeidsvermogen hadden, waardoor hun Wajonguitkering met ingang van 1 januari 2018 werd verlaagd. Volgens de verzekeringsartsen van het UWV waren zij in staat om vier uur per dag, en minstens een uur aaneengesloten, te werken.
Deze zaken, en de uitspraken daarin, zijn vergelijkbaar. We gaan hier op een daarvan in. De betrokken ME-patiënte had verslagen van behandelend cardioloog Visser en een expertiserapport van verzekeringsarts de Boer ingebracht. De rechtbank stelde, dat hieruit voldoende is gebleken dat objectief is vastgesteld dat zij bij betrekkelijk geringe inspanning een aanzienlijke hersteltijd nodig heeft. Volgens de Boer is er “een consistent beeld van stoornissen en beperkingen”. Er is volgens hem geen andere conclusie mogelijk, dan dat zij niet in staat is vier uur per dag tenminste een uur aaneengesloten te werken. Hij baseert zich daarbij op de bevindingen van de verschillende behandelaars en eigen onderzoek. De rechtbank overwoog de klachten en beperkingen bij CVS/ME lastig objectiveerbaar zijn. Juist daarom had de verzekeringsarts bezwaar en beroep van het UWV zich niet mogen beperken tot de vaststelling dat er geen direct aanwijsbare oorzaak was voor de ernst van de vermoeidheidsklachten en energetische beperkingen. Dat is een te beperkte weerlegging van de conclusies van De Boer en Visser. De verzekeringsarts van het UWV heeft geen eigen bevindingen tegenover die van de twee andere artsen gesteld en zijn conclusies onvoldoende inzichtelijk gemotiveerd. “Het bestreden besluit berust dan ook niet op een deugdelijk onderzoek en een deugdelijke medische grondslag”, aldus de rechtbank. Het UWV heeft zich bij de uitspraken van de rechter neergelegd en is niet in hoger beroep gegaan.
1 Uitspraken Rechtbank Midden Nederland van 17 juli 2018