Ondanks brieven van de Steungroep, ME-patiënten en vele anderen zijn in het eindrapport van de Tijdelijke commissie Uitvoeringsorganisaties, 'klem tussen balie en beleid', geen concrete conclusies of aanbevelingen over het UWV te vinden. Op 25 februari nam kamervoorzitter Arib het rapport in ontvangst. De belangrijkste conclusie van de commissie is dat er meer aandacht moet zijn voor de uitvoerbaarheid van overheidsbeleid en de menselijke maat daarin.

Brief van Steungroep aan commissie

Het UWV is één van de uitvoeringsorganisaties die door de commissie zijn onderzocht. De Steungroep ME en Arbeidsongeschiktheid had de commissie daarom op 3 maart 2020 een brief gestuurd, waarin wij aandacht vroegen voor de ervaringen van mensen met ME en CVS met het UWV. Na een korte uitleg over de ziekte schreven wij:

“Patiënten hebben de pech dat hun ziekte niet erg past bij de vaak heersende gedachte dat activering en beweging goed is voor iedereen en dat wie maar gemotiveerd zijn best doet wel kan herstellen. […] Helaas heerst deze gedachte ook bij veel verzekeringsartsen van het UWV. Zij accepteren de ernstige beperkingen die mensen met ME/CVS hebben dan vaak niet en kijken niet naar hoe het echt met iemand gesteld is. In plaats daarvan voeren ze onnavolgbare (en voor ons als deskundigen duidelijk onjuiste) argumenten aan waarom betrokkene toch best 20 uur of 40 uur per week zou kunnen werken, of binnen een jaar zou kunnen herstellen. Gevolg: geen of een te lage uitkering, veel verdriet en stress, armoede, maatschappelijk isolement en verlies van vertrouwen in overheidsinstanties.”